تازه وارد

ليوان بلوری پايه داری را که حالا رنگ قرمز محتوياتش فروکش کرده روی ميز می گذارم و پايه باريکش را ميان انگشتان گرفته و در حاليکه به آن خيره شده ام کمی آنرا می چرخانم.هميشه برايم سوال بوده که اين رستورانها با روميزيهای سفيدی که لک های غذا و نوشيدنی مشتريان بی خيالی مثل من روی آنها افتاده چه می کنند که هميشه اينقدر روميزي ها براق و سفيدند! سايه ای را روی ميز احساس می کنم .آرام سرم را بالا می اورم و به بانويي که در يک لباس شب زيبا تاسب اندامش را به رخ بيننده می کشد نگاه می کنم.دختر لبخندی بر لب دارد و کتابی را ميان دستانش به سينه می فشرد.نشانه خوبی است .در اين بازار بی تفاوتی و سطحی نگری.از جا بلند می شوم و با تازه وارد دست می دهم .مثل جنتلمن ها صندلی روبرو را از پشت ميز کنار می کشم تا راحت بنشيند.در حاليکه روی صندلی خودم می نشينم به گارسون اشاره می کنم تا ليوانها راپر کند و خودم را آماده می کنم برای يک شب لذت بخش و يک مکالمه طولانی...ا