تنها نشينی

يک سالن بزرگ با يک سقف بلند .سالن تاريک است و اندک نور آن را لامپهای رنگارنگ رقص نور می سازد.جلو سالن نوازندگان و خواننده مشغول اجرای برنامه شان هستند و عده ای هم مشغول رقص.از همان رقصهايي که هيچ وقت معنی اش را نفهميدم .از همانها که مرد و زن جلو هم می ايستند و با ضرباهنگ موزيک خودشان را تکان می دهند و تمام مدت نگاه مرد به پايين تنه زن است و تمام حواس زن به از خود بی خود کردن مرد و تنها فلسفه وجودی اش می تواند آماده شدن برای يک شب بيداری در تختخواب باشد!انتهای سالن تعدادی کاناپه قرار گرفته برای کسانيکه مثل من نايت کلاب را تنها برای تجربه چند ساعت آرامش در شلوغ ترين فضای انسانی می خواهند.روی يکی از اين کاناپه ها می نشينم و محتويات قرمز رنگ ليوان توی دستم را مضمضه می کنم.توی ذهنم بازی هميشگی "کشف رابطه افراد" را شروع می کنم و برای کسانی که در قاب روبرويم می گنجند در ذهنم داستان می سازم که نشستن يک تنهای ديگر روی همان کاناپه ای که من روی آن نشسته ام رشته افکارم را پاره می کند...ا